Aleksandra i Kristina, čerke poznatog Kornelija Kovača, nasledile su izuzetan muzički talenat od svog oca. Obe su izvanredne pevačice i nadarene autorke čije pesme postaju klasici. Iako su zajedno započele svoj put u muzičkom svetu i unapredile scenu novim idejama, pre gotovo deset godina su se potpuno udaljile jedna od druge, tvrdeći da se njihova razmišljanja suštinski razlikuju.Aleksandra i Kristina su započele svoju muzičku karijeru 1987. godine kao članice benda “K2”, koji je, unatoč velikoj popularnosti, prekinuo s radom 1998. godine. Nakon toga, Aleksandra je nastavila svoju solo karijeru, dok se Kristina posvetila porodičnom životu. U jednom retkom intervjuu, Kristina je priznala da je smrt majke Spomenke predstavljala jedan od najtežih trenutaka u njenom životu. Iako su njihov otac i majka bili značajne ličnosti u muzičkom svetu, Kristina se kasnije preselila u Švedsku i promenila profesiju.
Ipak, 2014. godine, šokirala je javnost objavom na svom “Fejsbuk” profilu, u kojoj se distancirala od sestre, ističući da je bila izložena javnim napadima od strane partnera svoje sestre te da su njihovi odnosi ozbiljno narušeni.Iako je Kristina otkrila mnogo detalja o njihovom odnosu, rastanak sa sestrom joj je teško pao, ističući da je izgubila svoju najbližu sestru pre 20 godina. Sa druge strane, Aleksandra se obratila medijima tvrdeći da su one davno okončale svoju poslovnu saradnju i da sada vode različite živote. Iako su se udaljile, Kristina je 2020. godine pohvalila Aleksandrin rad, što je izazvalo nadu među mnogima da će odnos između sestara evoluirati i da će pronaći put ka pomirenju.
Kornelije Kovač (Niš, 1. januara 1942. – Beograd, 13. septembra 2022.) bio je srpski skladatelj, pijanist i aranžer. Njegov otac je bio violinist, a majka operna pjevačica. Brat mu je bio pjevač, no kasnije se opredijelio za novinarstvo i politiku. Kovač je svoju prvu skladbu, “Pusti trotoari”, napisao već sa četrnaest godina, 1956. godine. Prvi javni nastup imao je u subotičkoj gimnaziji, koju je pohađao, na tada popularnim popodnevnim čajankama. Svoju karijeru započeo je 1961. godine, a zahvaljujući izvrsnom glazbenom obrazovanju na Glazbenoj akademiji u Sarajevu, Kornelije je postao skladatelj, pijanist, producent i aranžer. 1961. godine osniva svoj prvi sastav BKB, koji je tada postao poštovani jazz trio. Godine 1963., sudjelovao je na jugoslavenskom jazz festivalu u Bledu, Slovenija. Nakon sudjelovanja u nekoliko sastava iz Bosne i Hercegovine, pridružuje se sarajevskom najpopularnijem pop bendu, Indexima, s kojima je bio na dvomjesečnoj turneji u SSSR-u. Kornelije Bata Kovač postao je član Indexa 1966. godine, svirajući s njima već iduće godine na turneji po SSSR-u. Za sarajevske Indexe, Kovač je autorski doprinio pjesmama “Boj na Mišaru” i “Ako jednom budeš sama”. Dok je radio s Indexima, Kovač je stekao ugled kao skladatelj i instrumentalist, ali nakon odsluženja vojnog roka donosi odluku da se preseli u Beograd kako bi istražio vlastiti umjetnički put. Na festivalu “Vaš šlager sezone” u Sarajevu 1967. godine, Kovač osvaja prvo mjesto s pjesmom “Moj profesor”. U rujnu 1968. godine, Kornelije se seli u Beograd i osniva Korni grupu, koja je 1974. godine predstavljala Socijalističku Federativnu Republiku Jugoslaviju na Pjesmi Eurovizije. U prvih nekoliko godina nakon razdruživanja Korni grupe, skladbe Kornelija Kovača izvode umjetnici poput Olivere Katarine, Bisere Veletanlić, Nede Ukraden, Mikija Jevremovića, Miše Markovića i Lepe Brene. Krajem 1977. godine Kovač je planirao formiranje jugoslavenske supergrupe K2, koju su trebali činiti Josip Boček, Dado Topić, Slobodan Marković, Čarli Novak i Ratko Divjak. Godine 1979. Kornelije se preselio u Englesku, gdje je sudjelovao u nekoliko glazbenih projekata.
