Usnija Redžepova je na ovim prostorima bila veoma cijenjena pjevačica poznata po izvođenju narodne i romske muzike. Nažalost, 2015. godine, nakon teške borbe sa nemilosrdnom bolešću, preminula je ostavljena od svih. Važno je napomenuti da je njen životni put bio pun izazova i poteškoća.
- Samo nedelju dana pre smrti, pevačica je hitno prevezena u bolnicu zbog nelečene respiratorne bolesti, ali čak i suočena sa ogromnim nedaćama, ostala je nepokolebljiva u svojoj nadi. Ono što je zanimljivo jeste da se njene kolege nisu pojavile na sahrani. Ona je u izjavi za Kurir priznala da su poslednji dani bili neverovatno izazovni, ispunjeni strašnim bolom.
Uprkos tome, uložila je hrabar napor da zadrži pozitivnu perspektivu do svog poslednjeg dana. Usnija Redžepova, folk pevačica romskog i turskog porekla, poreklom iz Skoplja, Makedonija-Srbija, čitavu svoju profesionalnu karijeru posvetila je živopisnom gradu Beogradu. Kako ne bi bilo zabune sa pjevačicom Esmom Redžepovom, s kojom uprkos spekulacijama nije imala nikakve porodične veze, Usnija je prilikom predstavljanja javnosti prvobitno koristila prezime Jašarova. Mnogi su ih povezivali da su u srodstvu, a one su svojevremeno to demantovale.
Nakon preseljenja u Beograd 1964. godine, počela je svoju pevačku karijeru sredinom 1960-ih. Tokom svog slavnog putovanja, napravila je ukupno devet albuma i pet singlova i EP-a. Njena stručnost je bila u oblasti makedonskih narodnih pesama i melodija koje potiču iz južnih krajeva Srbije. Štaviše, njeni dirljivi prevodi na romskom i turskom jeziku ostavili su neizbrisiv uticaj.
- Njen portret Koštane, lika proistekao iz dela Borislava Stankovića, u drami Raše Plaovića bio je pokretač njenog uspeha. Ova izuzetna predstava ostala je glavna na repertoaru Narodnog pozorišta u Beogradu neverovatnih dvadeset pet godina. Od 192 nastupa Usnije, u ulozi Koštane krasila je pozornicu preko 150 puta.
“Twist, bilo tko?” predložio je razigrani poziv. Prema Biografiji, ova izuzetna osoba rođena je 4. februara 1946. godine u Skoplju, u Makedoniji. Njen otac Jašar je porijeklom iz romske zajednice, dok njena majka Sabrina ima turske korijene. Prije ove zajednice oba roditelja su bila u braku, a njena majka je u ovu novu porodicu dovela dvoje djece iz prethodnog braka.
Nakon toga, Usnija i još troje braće i sestara pridružili su se domaćinstvu kasnije. Boraveći u skopskom stanu koji je obezbedio njen otac, koji je radio kao vodoinstalater, vodili su skroman način života. Pevačičina majka ispunila je ulogu domaćice, a na osnovu različitih intervjua vidljivo je da je njeno vaspitanje bilo skromno, ali bez ikakvih nedostataka.
Za razliku od svoje ekstrovertnije braće i sestara, imala je plašljivu naklonost, uzdržavajući se od pridruživanja ocu u pesmi tokom svečanih prilika i porodičnih druženja. U uobičajenom toku događaja ne može se izbjeći njihovoj sudbini, pa se Usnija neočekivano našla na pjevačkoj audiciji koju je organizirao Radio Skoplje.
Njena izvedba “Let’s play a twist” Radmile Karaklajić donijela je ogromnu radost svima, očaravši i publiku i muzičke producente. U potrazi za svojom karijerom, donijela je tešku odluku da žrtvuje očekivanja koja je njen otac imao za nju. Unatoč neospornoj potražnji za talentiranom pjevačicom, Usnijin otac je ostao nepokolebljiv u svom protivljenju zbog preovlađujućeg društvenog uvjerenja da je takva profesija sramotna za žene.
Inzistirao je da Usnija završi školovanje i uskladi se s njegovim idealom da bude vrijedna i vrlina žena. Njegovo neodobravanje njene izabrane karijere dostiglo je takve visine da je nastavio da kritikuje njeno odijevanje čak i nakon što je postigla izuzetan uspjeh. Po završetku srednje škole, Usnija je napustila prebivalište u Skoplju i preselila se u Beograd. U glavnom gradu je diplomirala arapske studije na Filološkom fakultetu.
Kako bi održala skroman studentski način života, Usnija se opredijelila za nastupe u raznim barovima i restoranima koji se nalaze na periferiji grada, tačnije u naselju Krnjača, kao sredstvo za sticanje prihoda. Usred večeri bogate događajima, srela je talentovanog muzičara iz Makedonije po imenu Naska Džorlev, koji je vodio sopstvenu muzičku grupu.
Opčinjen njenim prisustvom, uputio joj je poziv da postane glavni ženski vokal u njegovom ansamblu. Tokom pet godina, započeli su seriju nastupa širom Jugoslavije, pokazujući svoju skladnu saradnju. Uprkos njenom prvobitnom nedostatku fokusa na fakultetu, na kraju je nastavila studije nakon petogodišnje pauze. Međutim, 1969. godine nije dovršila započeto i na kraju se povukla sa fakulteta 1973.
Umesto da se bavi naukom, odlučila je da preuzme ulogu Koštane u istoimenoj predstavi. Među njenim obožavateljima bili su Tito i Castro. Usnija Redžepova zauzimala je posebno mesto u srcu jugoslovenskog predsednika Josipa Broza Tita, jer je veoma uživao u njenoj muzici.
Izvanredan susret dogodio se kada je bila pozvana da nastupi pred lovcima na njegovom luksuznom imanju u Karađorđevu, što je dovelo do njihovog dugo očekivanog upoznavanja. Nakon njenog zanosnog nastupa, Titov pomoćnik joj se obratio sa uzbudljivom viješću da je sam predsjednik želio upoznati.
Ne samo da mu je donela radost, već je donela i ogromno zadovoljstvo meksičkom ambasadoru, koji je izrazio želju da poseduje jednu od njenih ploča. Cijela sala je prasnula u smijeh kada je ona zaigrano objavila da će mu rado poslati album, pod uslovom da joj dostavi svoju adresu.
Tokom posete kubanskog predsednika Fidela Kastra Jugoslaviji, dogodio se događaj za pamćenje kada je Usnija zamoljena da nastupi za goste na večeri koju je Tito priredio na Brionima. Tokom cele večeri Tito joj je neprestano davao znak da se pridruži njihovom stolu, ali je, nažalost, kabl njenog mikrofona bio prekratak.
- Kao odgovor, Castro je odmah premjestio svoju stolicu direktno ispred Usnije, gest koji su oponašali ostali prisutni. Tada je predsednik Kube, opčinjen njenim talentom, zamolio da mu peva serenadu sa renomiranom pesmom “Ide Tito kroz Rumuniju”. Jedina želja koju je držala u srcu bila je da ima dete. Iste godine, na probi za “Koštanu”, ukrstila se sa ljubavlju svog života – Slavoljubom Šešićem Šeletom, talentovanim aranžerom i muzičkim urednikom Radio Beograda.
Iako njihova ljubav nije procvjetala odmah, razvili su snažno prijateljstvo. Međutim, postojao je poseban trenutak kada je Usnija priznala da je doživjela ogroman nalet energije kada je Šele prvi put ušao u prostoriju. Godine 1978., tokom posete Nemačkoj, njihovo prijateljstvo je neočekivano preraslo u duboku ljubav, što ih je dovelo do razmene zaveta u Beogradu. Celu svoju profesionalnu karijeru boravili su u srcu Beograda.
Međutim, devedesetih godina prošlog veka doneli su odluku da užurbani gradski život zamene za čudnu vikendicu u Moštanici, gradu u blizini glavnog grada Srbije. Nažalost, njihovo vrijeme u Moštanici bilo je kratkog vijeka, trajalo je samo pet godina, jer su se zatekli u žudnji za živahnošću i energijom svog dosadašnjeg urbanog postojanja.
Tokom intervjua 2006. godine, Usnija je izrazila svoje najveće zadovoljstvo brakom, dok je otvoreno priznala svoju čežnju za djecom kao jedini aspekt koji joj nedostaje u životu. Javnost je bila itekako svjesna njene duboke tuge zbog svog potomstva. Suočavanje sa smrću u samoći.
Veza između Slavoljuba i Usnije bila je dobro poznata svima koji su ih poznavali. Kao rezultat toga, nije šokantan podatak da je njegova smrt 2013. godine imala dubok uticaj na nju. Situacija se brzo pogoršala pošto je poznata pevačica otkrila da i ona boluje od raka pluća. Uprkos tome što je bila podvrgnuta hemoterapiji i nemilosrdnim naporima njene porodice da se Usnija liječi u Njemačkoj, pokazalo se uzaludno.
Rak je uznapredovao, a prisustvo metastaza je onemogućilo bilo kakvu dodatnu medicinsku intervenciju. Navodno je izdržala strašnu agoniju i borila se da udahne, da bi na kraju provela svoje posljednje trenutke u ležećem položaju. Navodi se da je doživjela značajan gubitak težine, zbog čega je postala neprepoznatljiva zbog nesposobnosti da konzumira čvrstu hranu, oslanjajući se isključivo na vodu za opstanak.
U avgustu 2015. godine, tokom jedne od svojih završnih izjava, otkrila je da je izdržala dva kruga hemoterapije, pri čemu je drugi tretman imao razarajući uticaj na njeno dobro. Njena sposobnost komunikacije bila je ozbiljno ograničena i oslanjala se na kiseonik kao podršku. Esma je ostala uz koleginicu do samog kraja, a kolege iz estrade redovno su dolazile da je vide. Usnija Redžepova se 1. oktobra 2015. godine u Beogradu oprostila od dugotrajne i mukotrpne borbe sa nemilosrdnom bolešću.
U 74. godini je otišla, ostavljajući iza sebe živopisno postojanje isprepleteno melodijama i dubokim osjećajima. Njen repertoar pjesama na vrhu top lista, prepoznatljiv imidž i nepogrešivi vokal ovekovečili su je među plejadom cijenjenih i očaravajućih vokala iz bivše Jugoslavije.
