U februaru 2005. napustio nas je jedan od najvećih voditelja sa naših prostora Milovan Ilić Minimaks. Samo godinu dana ranije bio je podvrgnut transplantaciji jetre u italijanskom gradu Padovi, međutim to mu nije pomoglo. . Ova talentovana osoba nije bila samo novinar, već i aforističar, kao i radio i TV voditelj. Njegova izuzetna duhovitost i kreativnost donijeli su radost cijeloj naciji, a njegova podrška odigrala je značajnu ulogu u pokretanju karijera brojnih zabavljača a dovoljno j epomenuti samo Lepu Brenu.
Rođen 1938. godine u Lipnici kod Kragujevca, priznanje je stekao svojom zadivljujućom harizmom, oštroumnim intelektom i brzom duhovitošću. Tokom svoje karijere, napisao je ukupno sedam tomova aforizama i dve zbirke poezije. Minimax je u intervjuu otkrio da je rođen 5. novembra, što ga čini Škorpijom, što mu čini veliku radost. Zanimljivo je da kada bi mu se pružila prilika da odabere svoj horoskopski znak, ipak bi izabrao Škorpiju, uprkos neobičnoj prirodi ove odluke. Ugostio je brojne poznate ličnosti, a njegove emisije su bile jedne od najgledanijih. I dan danas se mnogi prisjećaju njegovih emisija.
Čuo je da Škorpije poseduju odlične kvalitete, što dodatno pojačava njegovu sklonost prema ovom astrološkom znaku. Godine 1957. stigao je u Beograd sa namerom da stekne diplomu prava. Nakon objavljivanja komičnih tekstova u “Politici”, brzo prelazi na ulogu u satiričnoj publikaciji “Jež”, a 1967. godine pokreće svoj radijski program “Minimax” na “Radio Beogradu” koji se fokusira na minimalistički pristup govoru i naglasak na muzici.
- Nakon tog nastupa, stekao je svoj poznati nadimak. U roku od samo mjesec dana, i emisija i on stekli su ogromnu slavu. U prvim trenucima emisije, njegov uobičajeni pozdrav bi bio: “Dragi moji i dragi moji”, a kako se emisija završila, oprostio se jednostavnim “Zbogom, ne više”. Kada se družio sa svojim gostima, usvojio je poznati ton, koji se u to doba smatrao prilično hrabrim.
Svirajući muziku koja je istovremeno bila privlačna i tržišno dostupna, Milovan je vodio emisiju koja je stekla ogromnu popularnost. Međutim, nakon uspješnog petogodišnjeg rada, emisija je iznenada otkazana, s obrazloženjem da je ocijenjena trivijalnom i neukusnom. Nezastrašujući Milovan je brzo pokrenuo novi program koji se emitovao nedeljom u podne.
- Ovaj kultni šou, poznat kao “Tup-tup”, očarao je publiku tokom impresivnih 22 godine. Nažalost, i ona je naglo prekinuta bez ikakvog objašnjenja. Po prestanku radio emisija nastavio je svoj profesionalni put na RTS-u, gde je preuzeo ulogu voditelja emisije “Od glave do pete”. Kada se ova emisija završila, prešao je na vođenje atraktivne zabavne emisije pod nazivom „Minimaksovizija“ na TV Politika.
Potom je kreirao i vodio nekoliko drugih emisija, kao što su “Maxovizija”, “Nedelja kod Minimaxa” i “Fonto”, koje su producirane za različite televizijske mreže. Voditelj Milovan Ilić Minimaks od početka svoje karijere osvajao je srca publike širom regiona svojom oštroumnošću i magnetnim šarmom.
Još uvijek je cijenjen kao jedan od najzanimljivijih zabavljača na ovim prostorima. Mediji su često pratili život poznatog Minimaxa, a opšte je poznato da su ga obožavale žene. Međutim, kako je jednom otkrio, “iako sam želio mnoge, samo su dvoje izabrani da mi budu životni partneri”. Sa 22 godine stupio je u prvi brak, koji je trajao 12 godina i rezultirao rođenjem njegovog najstarijeg sina Igora.
Nakon raspada svog prvobitnog braka, kultni voditelj je odlučio da krene na drugo putovanje niz prolaz. Njegova ljubavna priča sa Biljanom trajala je do njene smrti 2004. godine, kada su se tragično rastali. Minimax je, dok je bio u braku sa Biljanom, imao privilegiju da odgaja dvoje dece – poznatog sina Vladimira, koji je slavu stekao kao član renomiranog muzičkog sastava „Ša-Ila“ i ćerku Anu, koja najradije zadrži nizak profil u medijima.
U retkom intervjuu lokalnoj štampi, Ana je podelila dirljive anegdote o svom ocu, naglašavajući njegovu nepokolebljivu posvećenost svojim strastima čak i u najizazovnijim vremenima. Ana je otkrila da je po prijemu u bolnicu Minimaxov jedini zahtev bio za papir i olovku, što mu je omogućilo da svoje misli i emocije zabeleži na papiru. Kada je stigao u bolnicu, njegov trenutni zahtjev nije bio za hranu, već za olovku i papir.
Ovaj jednostavan čin savršeno je inkapsulirao njegov karakter. Posedovao je kolekciju neobjavljenih radova, za koje se nadamo da ćemo ih predstaviti na predstojećoj izložbi, kako je Ana spomenula tokom tog razgovora.
