Danas je neobično vidjeti da osoba ženskog spola svira harmoniku i da zarađuje za život sebi na taj način. Radojka Živković, poznata srpska harmonikašica, stekla je slavu i kao kompozitor brojnih kompozicija i kao solista Radio Beograda.
Rođena u Globoderu kod Kruševca 24. avgusta 1923. godine, na svet je došla sa ocem po imenu Tihomir Tika Tomić, čuven po svom muzičkom talentu i stručnosti u podučavanju harmonike. Mnogi se sjećaju i dan danas njenog uspjeha. Uprkos njenoj prvobitnoj nevoljnosti, njena nepokolebljiva strast za muzikom na kraju je ubedila Tiku da se predomisli i dozvoli joj da sledi svoje snove. Nakon što je zajedno sa ocem provela devet godina učeći harmoniku, konačno je debitovala na audiciji Radio Beograda 1932. godine. Nakon toga je postala redovan izvođač na radiju, osvajajući publiku svake subote na otprilike petnaestak minuta. Mediji su je od milja prozvali “sitna harmonikašica”.
Radojkin talenat na harmonici je zablistao još sa 12 godina kada je u Kragujevcu osvojila prvo mesto na jugoslovenskom takmičenju harmonikaša. Zanimljivo je da je upravo na ovom takmičenju Milutin Tine Živković, koji će na kraju postati i Radojkin suprug, osvojio drugo mesto. Tine se stalno našao u senci Radojke, jer su njih dvoje činili nerazdvojni duo koji je zajedno prešao svaki put.
Njihova veza postala je toliko isprepletena da je bilo nemoguće zamisliti jedno bez drugog. Na kraju im se pridružio i poznati flautista Sava Jeremić, dodajući još jedan sloj briljantnosti njihovom kolektivnom talentu. Kako je vreme odmicalo, grupa se širila dodavanjem gitariste Dragana Bendekovića, violončeliste Rešada Jahje i mnogih drugih talentovanih muzičara.
Radojkino muzičko umeće je blistalo dok je komponovala mnoštvo pesama i pesama, pokazujući njen neosporni muzički dar. Ova izvanredna Srpkinja je tema brojnih tekstova i brojnih televizijskih emisija. Njena slava se proširila i van naših granica kada je 1954. godine izašla kao pobjednica na prestižnom Llangollen festivalu u Velikoj Britaniji. Ovaj festival slavi muzikalnost i virtuoznost na harmonici.
Pored ovog dostignuća, nagrađena je i cenjenom muzičkom nagradom „Vlastimir Pavlović Carevac“ za svoje izuzetne kompozicije. Njen muzički senzibilitet i romantična priroda bili su zaista jedinstveni. Kada je svirala harmoniku, kao da se obraćala direktno duši slušaoca, milujući je svakom notom. Imala je sposobnost da transformiše muzičke note u zadivljujuće priče koje će odjekivati za ceo život.
Njen talenat je bio bez premca, što ju je odmah učinilo prepoznatljivom čak i među hiljadu harmonikaša. Ljubiša Pavković, cenjeni umetnički direktor Narodnog orkestra RTS-a, opisao ju je kao redak Božji dar i ljubitelja muzike. Naglasio je da je njen stil zaista bezvremenski, nešto što se pojavljuje samo jednom u vijeku. Tokom svoje karijere, nastupila je na nevjerovatnih 11.500 koncerata, od kojih je 700 održano u stranim zemljama.
Uprkos tome što joj je ponuđena prilika da otputuje u Australiju, odbila je zbog nepokolebljive ljubavi prema svojoj domovini. Njen sin Slobodan Živković, koji je profesor klavira, je rekao: „Odbila je ponudu jer je njeno obožavanje Srbije prevazišlo sve ostalo.
Jednostavno je izjavila: ‘Moj dom je nepotpun bez tebe, ali sada razumem da je tvoja odluka da dođeš u Australiju nije bila zavedena, prije nego što se vratila u svoju voljenu zemlju. Srbi imaju reputaciju da se zamere kada je u pitanju uspeh njihovih sunarodnika Srba.
On je u intervjuu za “Novosti” napomenuo da su njegove roditelje pojedini članovi estrade i novinara gledali kao imućne osobe, a njihovu decu kao privilegovanu. Ova žena čak drži i Ginisovu knjigu rekorda. Radojka je u nevjerovatnoj 71. godini života osigurala svoje mjesto u Ginisovoj knjizi rekorda kao profesionalna harmonikašica s najdužim stažom na svijetu, što svjedoči o njenom trajnom prisustvu u muzičkoj industriji.
- Često bi ponavljala riječi koje su bile ispisane o njoj: “I u slučaju moje smrti, prolij tihe suze.” Imajte samilost prema meni, imajte samilost prema sebi! Sve što želim je tvoja tuga, melodični instrument ljubavi! Posle moždanog udara, Radojka Živković je nažalost preminula u Beogradu 14. avgusta 2002. U čast njoj i Tinetu, u Globoderu se održavaju tradicionalni Dani Radojke i Tineta Živkovića.
Prepoznajući njen ogroman talenat, Unija estradnih umetnika Srbije dodelila je Radojki prestižno priznanje „Nacionalna estradna umetnica Srbije” 2019. godine, iako je već preminula. Njena posvećenost igranju nastavila se do poslednjeg dana, o čemu je ranije govorila njena unuka Dragana Stevović.
Tokom moje posjete njenoj rezidenciji, pitala je: “Hoćete li mi ljubazno dati harmoniku?” Kako je bila poodmakla, suočila se sa izazovima u kretanju. Često je izražavala nelagodu u ramenima zbog težine harmonike, koji je iznosio 13 kilograma. Međutim, kad me je ugledala, preduhitrila je melodije koje će uslijediti. Služio joj je kao oblik lijeka. Ponosim se činjenicom da je moje prisustvo unelo radost u njene sumračne godine, kako je to podelila sa medijima u Kruševcu.
